หลอนสุด! วงจรปิดเชื้อเชิญขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกบุคลากรสถานที่ทำงานจนกระทั่งวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชื้อเชิญขนหัวลุก บันทึกภาพของเหตุประหลาด “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกพนักงานที่ทำงาน จนกระทั่งจำต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ช่วงวันที่ 4 กันยายน นักข่าวกล่าวว่า บนโลกออนไลน์ได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก
สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกบุคลากรสถานที่ทำงานหนัก จนทำเอาจำต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังกล่าวมาแล้วข้างต้นได้เล่าว่า
“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพชักชวนขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของเรื่องประหลาดที่หาคำชี้แจงมิได้ ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาค่ำคืนภายในสำนักงานแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพกลุ่มนี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่จัดตั้งเอาไว้ในที่ทำการของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในย่านถนนหนทาง เอเยอร์ ราจาห์ เครสศาสนาเชนต์
(Ayer Rajah Crescent) ของประเทศสิงคโปร์ ขณะที่เหลือพนักงานที่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง นั่งสะสางงานอยู่ข้างในสำนักงานที่นี้เพียงลำพังในเวลาราว 23.57 น. ในตอนที่สหายร่วมงานของเขา กลับบ้านกันไปหมดแล้ว
ภาพจากกล้องวงจรปิด เปิดเผยให้เห็นในระหว่างที่ บุคลากรชายคนนี้ เงยหน้ามอง ภายหลังที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากข้างหลัง แม้กระนั้นเมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่เจอเรื่องผิดปกติอะไรก็แล้วแต่ก็เลยกลับมานั่งทำงานต่อ แต่หลังจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็เกิดเสียงดังกึกก้อง ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ด้านข้างทางขวามือ แล้วก็หลอดไฟฟ้าในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง พนักงานชายคน นี้จึงลุกเดินไปดู ก่อนจะก้มตัวเก็บของบางสิ่ง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่ร่วงบนพื้น
อีกไม่กี่อึดใจต่อมา สถานการณ์ก็เลวร้ายลง เมื่อประตูของห้องดังที่ได้กล่าวผ่านมาแล้วเกิดปิดเอง แล้วก็หลอดไฟฟ้าก็ดับลงเอง ในขณะที่เก้าอี้ในสำนักงานตัวหนึ่งที่อยู่ด้านนอกห้อง ก็ขยับเคลื่อนเอง จนถึงบุคลากรคนนี้ จำเป็นต้องวิ่งหนีออกมาจากที่ทำงานด้วยความสะดุ้ง
เรื่องเชิญขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง ด้วยเหตุว่ากล้องวงจรปิด สามารถถ่ายภาพขณะที่หลอดไฟฟ้าในห้องดังที่กล่าวมาข้างต้น กลับมาเปิดสว่างเองอีกครั้ง แล้วก็ประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปริศนาสีดำ” เผยตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนบานศาลกล่าวประตู
ล่าสุด มีการสืบสาวจากตำรวจประเทศสิงคโปร์ ซึ่งพบข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีพนักงานคนอื่นๆอยู่ในออฟฟิศแห่งนี้อีกแล้ว เว้นแต่บุคลากรชายคนนี้ แล้วก็ทางตำรวจก็การันตีว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่ออะไร อย่างไรก็แล้วแต่ จนกระทั่งในขณะนี้ ทั้งคนในที่ทำงานแห่งนี้ และตำรวจก็ยังหาคำชี้แจงไม่ได้ว่า ร่างปัญหาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของคนไหน รวมทั้งใช่มนุษย์หรือเปล่า?
เรื่อง สยองอาคารเช่าบริเวณพระราม 2 ซอยนี้จะเป็นตรอกใหญ่ติดกับถนนเลยนะ ที่อยู่อาศัยแถวนี้เป็นห้องแถวเกือบทั้งหมด บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น ต่างๆนาๆขา ครอบครัวของสหายเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตนเองค่ะ เขาจำเป็นต้องย้ายออกจากบ้านเช่าข้างหลังเก่าด้วยเหตุว่าเจ้าของบ้านจะขายบ้าน บิดาของเพื่อนฝูงเราตัดสินใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่ตึกนี้ขา
เนื่องจากว่ามีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าใช้จ่ายในการเช่าจะได้ถูกลง สมมติว่าเพื่อนพวกเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ พ่อก็พาแม่รวมทั้งพิมพ์เขามาดูที่อาคาร โดยชั้นล่างอาของพิมพ์เป็นร้านค้าเกมคอมฯ คะ พอเพียงขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นเตียนโล่งๆไม่มีห้อง ไม่รก
เพียงพอขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ต่อไปเป็นชั้น 3 ค่ะ มี 2 ห้อง เป็นห้องที่ใกล้กับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆค่ะ อีกทั้งยันต์ไทย จีน รวมทั้งห้องตรงข้ามที่ติดกับบันไดทางเท้าขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะด้วยเหตุว่าขนากห้องเล็กกว่าห้องตรงข้ามมากมาย ) แม่พิมพ์เห็นห้องเล็กก็เลยพูดว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน
เล็กๆดี เหมาะสมกับนอนคนเดียว อาของพิมพ์ก็กล่าวขึ้นมาว่าไม่ได้นะ ห้องนี้นอนมิได้ แม่ของพิมพ์ก็ฉงนใจว่าเพราะเหตุใดถึงนอนมิได้ แม้กระนั้นอาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อและก็คุณแม่นอนห้องข้างบนชั้น 4 ค่ะ ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับพ่อว่ามันแปลกๆนะ ทำไมห้องนั้นถึงนอนมิได้ อาจารย์ก็บอกว่าอาจจะไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ดีแล้วกว้างๆมีระเบียงด้วย
เรื่อง สยดสยองตึกเช่าบริเวณพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
คะ พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนผู้เดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก เวลานี้เวลาราว 3 ทุ่มขา พิมพ์อาบน้ำจัดแจงนอนแล้วเพราะว่าอ่อนแรงกับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนหลับไปค่ะ พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูเหมือนบากบั่นจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็ตกอกตกใจตื่นค่ะจับโทสับมาดูตรงเวลาเกือบจะๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์พูดว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะมีความคิดว่าอา หรือแม่คงมาเช็คว่าหลับไปรึยัง เช้าตรู่มาพิมพ์ก็ถามคำถามว่าเมื่อคืนนี้ผู้ใดไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนภายในบ้านคือไม่มีค่ะ
อาเข้านอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนบิดามารดาก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็งวยงงค่ะเพราะว่าเชื่อมั่นมากว่ามิได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมขา ครั้งนี้หนักขึ้นเนื่องจากว่าเสมือนพยายามดันประตู มีเสียงราวกับมีอะไรชนประตู ราวกับต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวค่ะ ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟมอง ได้แม้กระนั้นนอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์แบบงี้เรื่อยจนบางครั้งบางคราวพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนแทบมิได้นอนเลย
ต่อไปครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มกังวลใจที่จะอยู่ที่นี่ขา ผีหลอก ประกอบกับว่าเจ้าของอาคารเขาอยากได้ตึกคืน คือช่วงแรกที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เพราะเหตุว่าจะให้ลูกชายอยู่ แต่ด้วยเหตุว่าเกิดเรื่องไม่ค่อยบวกกับคนไหนมาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาจึงตกลงใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยลำบากค่ะเพราะของน้อย แต่อาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของส่วนตัว คอมในร้านอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่นั่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าคืนนั้นที่บิดาลุกขึ้นยืนมาอาบน้ำตอนตี 3 ครูก็บอกว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องเหล่านี้จะมาพบกับตัว ช่วงแรกอาจารย์มีความเชื่อแบบครึ่งคะว่าผีมีใช่หรือไม่มีจริง บิดากล่าวว่าวันนั้นกลับบ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหอพักงอยู่ต่อจากบันได้เลยจ๊า ครูบาอาจารย์เหนเงาสตรีผิวสีดำ ดำมากๆผมยาวปิดหน้า
เรื่องสยดสยองตึกเช่าบริเวณพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงปากทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของพ่ออยู่ค่ะ พ่อของพิมพ์ชอบสะสมพระ) ครูก็ตกอกตกใจนะคะแม้กระนั้นก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านสตรีคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมากมาย) พวกเราได้ฟังเรื่องนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยนะ พวกเราเคยไปดำเนินงานกลุ่มบ้านพิมพ์ตอนที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่ตึกนั้น แต่ไปกลางวันแล้วอยู่แค่ชั้นล่งที่เปนร้านเกมกับชั้นลอยค่ะ เรารู้สึกว่าที่อาจารย์เหนผู้หญิงคนนั้นบางทีอาจจะด้วยเพราะว่าพ่อพิมพ์มีเซ้นถึงได้พบกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงเหมือนที่ผู้อื่นเจอ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยคะ อยู่เพียงแค่ชั้น 1 และก็ขึ้นมานอนชั้น 2 เท่านั้นจริงๆอาจเนื่องจากอารู้ความเป็นมาตรงนี้เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้เราฟังก็มีเท่านี้คะ พิมพ์รับรองว่าเปนความเป็นจริงที่พบเองกับตัว ผิดพลาดอะไรจะต้องขอโทษด้วยนะคะ
พิมพ์เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังค่ะ แม่พิมพ์ก็ไม่ค่อยสบายใจกลัวว่าบุตรสาวจะพบอะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญทำทานขา ต่อไปพิมพ์ก็หลับมิได้สบายขึ้น แม้กระนั้นเสียงแคะประตูกับเสียงราวกับคนกระแทกประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านทั้งวันทั้งคืน มั่งมีแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งคะ เพราะว่าร้านค้าเกมของอาเปิดถึงแค่เที่ยงคืนเพียงแค่นั้น
นึเป็นว่าดึกสุดๆแล้ว ธรรมดาถ้าหากลูกค้ามิได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านแล้วค่ะ อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านตั้งแต่ 5 ทุ่มนะลุง มืดค่ำสุดก็ไม่กำเนิดเที่ยงคืน ลุงตาฟาดรึป่าวร้อง คุณลุงแกก็โต้แย้งขา จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้าน ข้างในมีสตรีผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็ไม่ได้กล่าวอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ ด้วยเหตุว่าแฟนอามีความไม่ปกติที่มดลูกทำให้ไม่อาจจะมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็ไม่ค่อยสบายใจค่ะบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบขาไม่ยินยอมเล่าอะไรให้ฟัง ครูเองก็ว่าแม่คิดมากไปรึป่าวประกาศ
ไม่มีอะไรหรอก ต่อมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงคะ พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเพราะห้องของเทอกว้างเวิ้ง ตอนหัวค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูโทรทัศน์ แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยค่ะ ทำกับข้าว อากับแฟนจะอยู่ด้านล่างดูร้านค้าเกม ส่วนพ่อพิมพ์ดำเนินการกลับมืดค่ำขา ระหว่างที่พิมพ์ดูทีวีอยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีลักษณะอาการแปลกๆขา อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องขู่ พิมพ์เหนก็งงงันว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์จึงเรียกแมวให้กลับมานั่งข้างๆคะ
แต่ว่ามันไม่ยินยอมมายังอาจจะร้องข่มขู่แล้วทำท่าทางเสมือนกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วบอกว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องเพราะเหตุใด เพราะข้างนอกก็ไม่มีใครเลยจ๊ะ ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีเพียงแค่พิมพ์กับแมว ในช่วงเวลานั้นเองพิมพ์ก็มิได้คิดอะไรค่ะเพราะเหตุว่าคิดว่าลูกแมวอาจจะยังไม่คุ้นรึป่าวร้อง แต่ก็ไม่ใช่ครั้งเดียวขาที่แมวแสดงอาการแบบงี้ บางเวลาแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงเหมือนกับว่ามีใครไล่มัน ทั้งที่ก็ไม่ใครคะ พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
ครั้งคราวพิมพ์จำต้องเปิดไฟทั้งยังชั้นเพื่อลดความน่าสะพรึงกลัวขา
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็เสมือนมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แม้กระนั้นโชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแม้กระนั้นเอวของพิมพ์ก็ชนกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปยาวนานหลายวันเลยคะ พิมพ์พูดว่าแน่ใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งนั้น แม้กระนั้นถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่สามารถที่จะอธิบายเรื่องนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงค่ะ
เหตุการณ์ก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยจนพิมพ์เคยชินทั้งยังเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งข้อเท็จจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนคะ ถึงจะเหลือลูกค้าแต่ว่าก็จะพูดว่าร้านค้าจะปิดลูกค้าก็จะกลับไปอยู่บ้านขา อาพิมพ์เปิดร้านที่ตึกนั้นมาตรงเวลา 7 ปีค่อนข้างจะสนิท ลูกค้าที่มาเล่นโดยมากเปนลูกค้าประจำคะ วันนึงที่พิมพ์ซื้อขนมข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามว่าเปนยังไงอยู่ได้ไหม
ธรรมดาดีไหม พิมพ์ก็งงเต็กแม้กระนั้นก็ตอบไปว่าค่ะ อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายของก็บอกดีแล้วๆแกก็พูดว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมารังควานพิมพ์ได้หรอก เพราะว่าร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าชาวจีนแก่ๆ2 คนขา ครั้งคราวที่ไปซื้อของพมพ์ก็ไปช่วยป้ามึงยกของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นเพศหญิงตัวเล็กนะคะแต่ว่าเทอมีความมีน้ำใจกับทุกคนมาก ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย